ป้อมเกาลูน
ยุคหนึ่งสมัยหนึ่งเคยมีแดนเถื่อนอันแออัด สกปรกวุ่นวาย ไร้กฎหมาย เกิดขึ้นกลางเมืองอันเจริญรุ่งเรืองอย่างฮ่องกง
สถานที่แห่งนั้นเรียกว่า “ป้อมเกาลูน” (Kowloon Walled City) แต่เดิมมันเคยเป็นป้อมซึ่งรัฐบาลจีนสมัยซ่งตั้งขึ้นมาควบคุมการค้าเกลือท้องถิ่น มีเนื้อที่ 16 ไร่ 1 งาน จุทหารได้ราว 700 คน จากนั้นแต่ละราชวงศ์ก็มักใช้มันเป็นที่ทำการรัฐบาลเรื่อยมา จนเมื่อจีนรบแพ้สงครามฝิ่น ต้องส่งมอบฮ่องกงให้อังกฤษ ตามสัญญาที่ทำกันนั้นพื้นที่ปกครองของอังกฤษไม่นับรวมป้อมแห่งนี้ด้วย
ภายหลังอังกฤษมีปัญหากับจีนอีกได้ใช้กำลังขับไล่ข้าราชการจีนในป้อมไป ยามจีนอ่อนแอย่อมทำสิ่งใดไม่ได้ ต่อมาเมื่อจีนแข็งแรงจึงมีการประท้วงกดดัน อังกฤษไม่อยากมีปัญหาจึงละมือจากการควบคุมป้อม ขณะเดียวกันรัฐบาลจีนก็ไม่ได้เข้ามายุ่งด้วยเหมือนกัน เพราะมันก็ห่างไกลยุ่งยากเกินไป
ในลักษณะดังกล่าวป้อมเกาลูนจึงกลายเป็นพื้นที่เถื่อนปราศจากการควบคุมดูแลจากรัฐบาลใดๆ และกลายเป็นช่องโหว่ให้ชาวจีนแผ่นดินใหญ่อพยพเข้ามาตั้งรกรากที่ฮ่องอย่างผิดกฎหมาย
ชาวจีนเหล่านี้สร้างตึกสูงขึ้นเพื่อรองรับการอยู่อาศัยของพวกตน แต่สร้างเท่าไหร่ก็ไม่พอ เพราะมีคนเข้ามามากมายเหลือเกิน สุดท้ายแล้วอาคารป้อมจึงถูกทุบลงหมด เหลือแต่ศาลากลางเป็นที่หย่อนใจแห่งเดียว นอกนั้นพื้นที่ทุกตารางนิ้วถูกแทนที่ด้วยตึกสลัมสูงใหญ่ทั้งสิ้น เคยมีการนับประชากรได้ถึงสามหมื่นกว่าคน และเข้าใจว่ามีมากกว่านั้นอีก
ความแออัดของสลัมนั้นอยู่ในชั้นที่ว่าแทบไม่มีทางเดินบนพื้นดิน ผู้คนสัญจรด้วยทางเดินระหว่างตึก และใช้การกระโดดข้ามดาดฟ้าตึกไปมา ห้องของแต่ละครอบครัวนั้นแคบมาก ห้องน้ำก็อยู่ติดๆกัน จนถึงกับว่าขณะอาบน้ำนั้นเพื่อนบ้านสามารถเอื้อมมือไปหยิบแชมพูของบ้านข้างๆมาใช้ได้
การอนามัยของสลัมป้อมเกาลูนก็อยู่ในขั้นวิกฤต คนในสลัมไม่มีน้ำใช้ ต้องเจาะบ่อตักน้ำบาดาลซึ่งมักสกปรก หรือไม่ก็ขอต่อท่อจากบ้านชาวฮ่องกงแล้วจ่ายค่าน้ำให้
กฎเดียวของป้อมนี้คือ “ผู้แข็งแกร่งอยู่รอด” ความชั่วร้ายใดๆย่อมแออัดยัดเยียดมาอยู่ในนี้สิ้น มีตั้งแต่นักเลง บ่อนพนัน ยาเสพติด โสเภณี ร้านขายเนื้อหมา ไปจนกระทั่งคลีนิคทำฟันและรักษาโรคเถื่อนให้บริการคนที่มีเงินน้อย หรือคนที่อพยพเข้าฮ่องกงอย่างผิดกฎหมาย
รัฐบาลฮ่องกงทำอะไรพื้นที่นี้ไม่สะดวกนัก บุกทลายเข้าไปกี่ครั้งก็เจออะไรผิดๆมากมาย แต่ไม่เคยปราบปรามได้อย่างเด็ดขาดเลย
ในที่สุดเมื่อใกล้ถึงเวลาส่งมอบฮ่องกงคืน จีนจึงตกลงกับอังกฤษให้ทุบทำลายสลัมป้อมเกาลูนเสีย ชาวสลัมย่อมประท้วง แต่รัฐบาลจีนย่อมโหดพอไล่ที่ได้ เมื่อทุบแล้วก็ใช้พื้นที่นั้นสร้างสวนสาธารณะอันสวยงาม ตั้งชื่อว่า “สวนป้อมเกาลูน” ให้เหลือศาลากลางที่ยืนยงมานานนั้นเป็นอาคารเก่าแห่งเดียว
จนปัจจุบันเรื่องราวของ “ป้อมเกาลูน” ก็ยังอยู่ในความทรงจำของคนมากมาย กลายเป็นแรงบันดาลใจให้ศิลปิน นักเขียน นำไปใช้เป็นฉากของเมืองเถื่อนซึ่งเคยเกิดขึ้นบนโลกนี้
