นานมาแล้ว ก่อนการกำเนิดของอีฟ ตำนานเล่าขานถึงหญิงสาวผู้มีนามว่า “ลิลิธ” ว่ากันว่าเธอคือหญิงคนแรกของโลก ผู้ถูกรังสรรค์จากดินเหนียวเช่นเดียวกับอาดัม ลิลิธไม่ใช่หญิงสาวที่อ่อนแอ เธอมีพลังวิเศษและความคิดเป็นของตัวเอง เธอปฏิเสธที่จะอยู่ใต้บังคับของอาดัม หญิงสาวต้องการความเท่าเทียม ท้าทายอำนาจของชายผู้ถูกยกย่องว่าเป็น “หัวหน้า” ความขัดแย้งระหว่างลิลิธกับอาดัมทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจหนีออกจากสวนอีเดน มุ่งสู่ดินแดนอันไกลโพ้น Read More
ทุกคนต่างรู้จักพระอัญญาโกณฑัญญะ โดยทราบว่าท่านเป็นพระภิกษุรูปแรก และเป็นพระรูปแรกที่บรรลุธรรมหลังจากได้ฟังธัมมจักกัปปวัตนสูตร และบทถัดมา แต่ว่าเราไม่ค่อยทราบกันเลยว่าท่านหายไปไหนหลังจากบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์แล้ว
Read More
กาลครั้งหนึ่ง ณ วัดเชตวัน เมืองสาวัตถี ขณะพระพุทธเจ้าทรงประทับอยู่นั้น ได้เอ่ยถึงภิกษุผู้หลอกลวงรูปหนึ่ง ได้นำอดีตนิทานเรื่องหนึ่งขึ้นมาสาธกให้ฟังว่า…
ครั้งหนึ่งมีฤาษีตนหนึ่งผู้ซึ่งบำเพ็ญตบะมาอย่างแกร่งกล้าจนชาวบ้านต่างพากันยกย่อง และด้วยแรงศรัทธาอันแรงกล้าชาวบ้านต่างได้ร่วมกันสร้างศาลาให้แก่ฤาษีผู้นี้ไว้ที่ชายป่าแห่งหนึ่ง ครั้งพระโพธิสัตว์ได้เสวยชาติเป็นเหี้ยตัวหนึ่งได้อาศัยอยู่แถวจอมปลวกใกล้กับพระฤาษี โดยในทุกวันเหี้ยตัวนี้จะเข้าไปกราบไหว้และฟังธรรมคำสั่งสอนจากพระฤาษีเป็นประจำวันละ 3 เวลา จากนั้นจึงกลับไปยังจอมปลวก Read More
ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดเชตวัน เมืองสาวัตถี ทรงปรารภภิกษุณีสาวรูปหนึ่ง ผู้นั่งฟังธรรมระลึกถึงอดีตชาติได้แล้วแสดงอาการเดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวร้องไห้ ได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธก ว่า…
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีช้างประมาณ ๘,๐๐๐ เชือกมีฤทธิ์เหาะไปในอากาศได้ อาศัยสระฉันททันต์อยู่ในป่าหิมพานต์ครั้งนั้น พระโพธิ์สัตว์เกิดเป็นลูกช้างของช้างหัวหน้าโขลง มีสีขาวปลอด ปากและเท้าสีแดง เมื่อเติบโตขึ้นมีร่างกายใหญ่โตมากกว่าช้างเชือกอื่น ๆ ที่งามีแสงรัศมี ๖ ประการเปล่งประกายออกมา Read More
ในประเทศญี่ปุ่น เมื่อนาน นาน นาน…มาแล้ว ยังมีชายชราผู้ยากจนคนหนึ่ง ชื่อว่า Taketori no Okinaซึ่งมักจะขึ้นไปตัดไม้ไผ่บนภูเขาอยู่เสมอๆ วันหนึ่งขณะที่เขากำลังตัดไม้ไผ่นั้น เขาก็เหลือบไปเห็นไม้ไผ่ปล้องหนึ่งจู่ๆ ก็มีแสงสว่างสีทองวาบขึ้นมา และด้วยความอยากรู้ ชายชราจึงเข้าไปดูใกล้ๆ
“ซื่อสัตย์ “ ถูก หนุ่มน้อยนามว่า “ฉลาด” ทิ้งลงทะเล
ซื่อสัตย์พยายามว่ายน้ำจนมาถึงเกาะแห่งหนึ่ง
เมื่อขึ้นฝั่งได้ ซื่อสัตย์ ก็นอนพักอยู่บนหาดทราย มันพยายามคิดหาวิธีที่จะกลับขึ้นฝั่ง สิ่งที่ซื่อสัตย์หวังก็คือจะมีเรือของใครผ่านมาทางนี้บ้าง
อยู่ๆ ซื่อสัตย์ก็ได้ยินเสียงเพลงแววมาแต่ไกล มันรีบลุกขึ้นและมองไปยังต้นเสียงนั้น มีเรือลำหนึ่งกำลังมุ่งมายังเกาะนี้ บนเรือลำนั้นมีธงผืนเล็กโบกสะบัดอยู่ บนธงนั้นเขียนคำว่า “ความสุข” ที่แท้เป็นเรือของความสุขนั่นเอง
พ่ออายุเยอะกว่าฉัน 50 ปี พ่อมีฉันตอนที่อายุมากแล้ว
วันที่ฉันเกิด พ่อเลี้ยงญาติพี่น้อง 10 โต๊ะ
ตอนที่ฉันอายุได้ 8 ขวบ
พ่ออายุ 58 ปี หัดขี่มอเตอไซค์ แล้วตัดสินใจซื้อมอเตอร์ไซค์ 1 คัน เพื่อไปรับฉันจากการเรียนขิมหลังจากเลิกโรงเรียน ไม่งั้น ฉันคงต้องนอน 5 ทุ่มทุกวันเป็นแน่
ตอนที่ฉันอายุได้ 10 ขวบ พ่ออายุ 60 ปี
หลังจากเกษียณได้ 3 วัน พ่อก็ไปรับจ้างซ่อมรองเท้าที่ตลาด
เพื่อนของพ่อต่างก็แปลกใจในสิ่งที่พ่อทำ
“เหล่าหวง เงินบำเหน็จไม่พอใช้เหรอ? อายุขนาดนี้แล้วจะมาซ่อมรองเท้าอีกทำไม?”
พ่อทำงานไปยิ้มไป
“ยังหนุ่มอยู่เลย อยู่บ้านเฉยๆ เดี๋ยวโรคภัยก็ถามหา”
ฉันฟังอยู่ ก็รู้สึกสงสารพ่อจัง
หญิงโสดคนหนึ่งย้ายบ้านใหม่
พบว่าข้างบ้านเป็นครอบครัวยากจน
ประกอบด้วยแม่หม้ายและลูกอีกสองคน
อยู่มาคืนหนึ่ง ไฟฟ้าเกิดดับ หญิงคนนั้นจึงจุดเทียนไข
สักพักมีคนมาเคาะประตู เป็นเด็กข้างบ้านนั่นเอง
เด็กถามอย่างตื่นเต้นว่า
“คุณน้า ในบ้านมีเทียนไขไหม?”
เขาเจอเธอในงานเลี้ยงแห่งนึง เธอดูโดดเด่นมาก และมีคนมากมายรุมล้อมเธอ
ในขณะที่เขาดูเป็นผู้ชายธรรมดาคนนึง ไม่มีใครใส่ใจเขาเลย
และหลังงานเลี้ยงเลิก เขาได้มีโอกาสชวนเธอไปทานกาแฟต่อ เธอประหลาดใจมาก
แต่ท่าทีที่สุภาพของเขา ทำให้เธอตอบตกลง
พวกเขานั่งในร้านกาแฟดีๆแห่งนึง เขาดูประหม่าจนพูดอะไรไม่ออก
เธอรู้สึกอึดอัดมาก จนคิดในใจว่า ได้โปรดให้ฉันกลับบ้านเหอะ
แต่ทันใดนั้น…..
ภควัทคีตา อ่านว่า “พะ-คะ-วัด-คี-ตา” หมายถึง “บทเพลงแห่งพระเป็นเจ้า” เป็นชื่อคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ของศาสนาพราหมณ์-ฮินดู
ที่เล่าเรื่องโดย ฤๅษีกฤษณะ ไทวปายนะ วยาส โดยฤาษีตนนี้ ได้เล่าเรื่องราวของมหาภารตะให้แก่ พระพิฆเนศ และพระพิฆเนศก็ได้จดจาร บันทึกไว้เป็นตัวอักษร ก่อเกิดเป็นมหากาพย์อันยิ่งใหญ่ และคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ที่ชาวฮินดูใช้ปฏิบัติกันจวบจนปัจจุบัน