นานมาแล้ว ก่อนการกำเนิดของอีฟ ตำนานเล่าขานถึงหญิงสาวผู้มีนามว่า “ลิลิธ” ว่ากันว่าเธอคือหญิงคนแรกของโลก ผู้ถูกรังสรรค์จากดินเหนียวเช่นเดียวกับอาดัม ลิลิธไม่ใช่หญิงสาวที่อ่อนแอ เธอมีพลังวิเศษและความคิดเป็นของตัวเอง เธอปฏิเสธที่จะอยู่ใต้บังคับของอาดัม หญิงสาวต้องการความเท่าเทียม ท้าทายอำนาจของชายผู้ถูกยกย่องว่าเป็น “หัวหน้า” ความขัดแย้งระหว่างลิลิธกับอาดัมทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจหนีออกจากสวนอีเดน มุ่งสู่ดินแดนอันไกลโพ้น Read More
เดินเล่น
…
หญิงสาวนางหนึ่งขัดใจพ่อแต่งงานกับหนุ่มในหมู่บ้าน
ไม่นาน ชายหนุ่มก็ออกลาย ทิ้งเธอและลูกน้อยไปอยู่กินกับสาวคนใหม่
เมื่อสามีตีจาก เธอและลูกน้องก็ตกที่นั่งลำบาก
แม่ผู้อาทรบอกกับลูกสาวว่า
“พ่อของลูกมักจะออกมาเดินเล่นช่วง 6 โมงเย็น พาหลานมากินข้าวที่บ้านแม่นะลูก”
หญิงสาวจึงมักพาลูกชายกลับบ้านแม่ช่วงที่พ่อออกไปเดินเล่นอยู่เสมอ
ครั้งพระพุทธเจ้าเสด็จโปรดพระประยูรญาติ เมื่อพระองค์เสด็จถึงพระนครกบิลพัสดุ์แล้ว ฝ่ายพระประยูรญาติมีพระเจ้าสุทโธทนะเป็นประธานเสด็จมาต้อนรับ ต่างก็ยังมีทิฐิมานะแรงกล้าไม่ยอมนอบน้อมนมัสการพระบรมศาสดา ด้วยเห็นว่าพระพุทธองค์มีวัยอ่อนกว่าตน พระพุทธองค์ได้ทอดพระเนตรเห็นเหตุดังนั้น จึงทรงแสดงปาฏิหาริย์เสด็จลอยขึ้นไปจงกรมอยู่บนอากาศ ให้ธุลีละอองพระบาทหล่นลงมาบนพระเศียรเหล่าพระประยูรญาติลำดับนั้น หมู่พระประยูรญาติต่างพากันคลายทิฐิมานะ ประคองอัญชลีนมัสการชื่นชมโสมนัสด้วยบุญญาภินิหารของพระพุทธองค์ ขณะนั้น “ฝนโบกขรพรรษ” ก็ตกลงมาเป็นที่น่าอัศจรรย์
พ่อคะ วันนี้หลานของพ่ออายุครบเดือนค่ะ หลายวันก่อนที่แม่ซื้อเสื้อใหม่ให้พ่อ พ่อยังบอกกว่าจะใส่วันที่หลานอายุครบเดือน ทำไมพ่อไม่รักษาสัญญาคะ พ่อใจดำมากที่ทิ้งพวกเราไป….
วันนี้ตอนนำร่างของพ่อขึ้นเมรุ แม่และอาเป็นลมไปทั้งคู่
พ่อคะ หนูรู้ว่าพ่อหวังว่าหนูจะเป็นลูกที่เข้มแข็ง ไม่ต้องร้องไห้ พ่อเกลียดน้ำตาหนู พ่อมักบอกว่าหนูไม่เอาไหน แล้วจะเป็นลูกสาวพ่อได้ยังไง? พ่อคะ หนูเฝ้าบอกกับตัวเอง หนูต้องเข้มแข็ง!
เรือสำราญลำหนึ่งเจอมรสุมทางทะเล
บนเรือมีสามีภรรยาคู่หนึ่ง กระเสือกกระสนมาถึงเรือชูชีพ
บนเรือชูชีพมีเพียงที่ว่างที่เดียว
ทันใดนั้น…..สามีผลักภรรยาไปข้างหลัง
ตัวเองโดดขึ้นไปบนเรือชูชีพ
ภรรยายืนอยู่บนเรือที่ค่อยๆจมลง
ตะโกนไปที่สามีประโยคหนึ่งว่า……………….
วันหนึ่งเมื่อยังเด็ก แอนดี้น้องชายของฉันนั่งอยู่ที่มุมห้องนั่งเล่น …. ในมือข้างหนึ่งมีปากกาหนึ่งด้าม
ขณะที่ในมืออีกข้างหนึ่งก็ถือหนังสือสะสมราคาแพงของพ่อ แอนดี้คงจะปีนขึ้นไปหยิบจากบนชั้นหนังสือ….
เมื่อพ่อเดินเข้ามาในห้อง แอนดี้ก็ก้มหน้างุดและทำท่ากระสับกระส่าย
เขารู้ตัวดีเชียวละว่ากำลังทำผิดแม้จากระยะไกล ฉันก็เห็นรอยขีดเขียนเปรอะไปทั่วบนหน้าหนังสือของพ่อ
และตอนนี้แอนดี้ก็กำลังจ้องมองพ่อตาโตด้วยความหวาดหวั่น รอคอยที่จะถูกทำโทษ Read More
แม่แก่มากแล้ว จนกลายเป็นเด็กไปอีกรอบ ทุกครั้งที่โทรศัพท์มา ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย แม่ก็มักจะถามว่า
“ลูกจะกลับบ้านเมื่อไหร่?”
แม่ไม่ได้คิดเลยว่าหนทางเป็นพันๆกิโล ฉันต้องเปลี่ยนรถตั้ง 3 รอบ แค่ทำงานและดูแลลูกๆ ฉันก็แทบจะแยกร่างไม่ทันอยู่แล้ว จะเอาเวลาที่ไหนกลับบ้าน หูของแม่ไม่ค่อยจะดีแล้ว ฉันต้องอธิบายซ้ำไปซ้ำมา แม่ก็ยังไม่เข้าใจ
“เมื่อกี้ลูกบอกว่าจะมาวันไหนนะ? บอกแม่อีกทีสิ!”
“ทำจืดแม่ก็ว่าไม่มีรสชาติ ตอนนี้ทำเค็มนิดหนึ่ง แม่ก็ว่ากินไม่ได้ แล้วจะเอายังไง!” ลูกสะใภ้พูด
เมื่อแม่เห็นลูกชายกลับมา ไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่กลืนข้าวเข้าปาก ลูกสะใภ้มองตามด้วยความโกรธ
เมื่อลูกชายลองชิมอาหารที่แม่กำลังกิน ก็พูดกับภรรยาว่า
“ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าโรคของแม่กินเค็มมากไม่ได้?”
“เอาละ! ในเมื่อเป็นแม่ของคุณ วันหลังคุณก็ทำเองก็แล้วกัน” ลูกสะใภ้กล่าวด้วยความโมโห แล้วก็สะบัดหน้าเดินเข้าห้องไป
ลูกชายเรียกตามด้วยความจนใจ จากนั้นก็หันมาพูดกับแม่ว่า
“แม่ครับ ไม่ต้องกินหรอก เดี๋ยวผมต้มบะหมี่ให้แม่กินนะครับ”
“ลูกมีอะไรจะพูดกับแม่ไหม? ถ้ามีก็บอกแม่เถอะ อย่าเก็บไว้เลย” แม่เห็นอาการกังวลของลูกชาย
เรื่องที่1
หนูตัวหนึ่งตงลงไปในถังข้าวสาร แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือมันดีใจมาก มันคิดว่ามันโชคดี มันจึงกินขาวสารนั้นอย่างอิ่มหมีพีมัน กินแล้วก็นอน นอนแล้วก็กิน เป็นอยู่อย่างนี้กลายวัน
เย็นวันนั้น … หนูกำลังเล่นตุ๊กตาอยู่คนเดียว โดยมีพ่อนั่งอ่านหนังสืออยู่ห่างๆ
วิธีเล่นของหนูคือ หยิบตุ๊กตาเดินจากที่หนึ่งไปไว้อีกที่หนึ่ง พอหมดแล้วก็หยิบกลับมาไว้ที่เดิม
วนไปวนมาอยู่อย่างนี้ … พ่อก็มองดูด้วยความสงสัยว่าหนูสนุกกับการเล่นแบบนี้ได้อย่างไร
แต่หนูก็เล่นไปได้ของหนูเรื่อยๆ อย่างไม่มีวี่แววว่าจะเบื่อ หรือหยุดเล่น …