ช่างไม้

มีช่างไม้สูงอายุคนหนึ่งต้องการจะเกษียณตัวเอง 
ก็เลยบอกความต้องการดังกล่าวกับนายจ้างเกี่ยวความต้องการที่จะเกษียณ
และใช้ชีวิตที่หรูหรากับภรรยา

ซึ่งช่างไม้ก็บอกว่าเขาอาจจะเสียดายค่าจ้างที่จะได้รับ 
แต่เขาก็ต้องการที่จะเกษียณ 

นายจ้างก็บ่นเสียดายที่จะต้องสูญเสียช่างฝีมือดีไป 
แต่ก็ได้ขอร้องให้ช่างคนนี้ช่วยสร้างบ้านให้อีกสัก 1 หลัง 
ช่างไม้ผู้นั้นก็ตอบตกลง ครั้นพอบ้านสร้างเสร็จ 
ก็พบว่ามันไม่ใช่งานที่เป็นฝีมือของช่างคนนี้เลยแม้แต่น้อย

งานที่ออกมาก็เป็นงานแค่เปลือกนอก
วัตถุดิบที่ใช้ก็ด้อยคุณภาพ 
มันช่างเป็นการจบชีวิตช่างฝีมือดีที่ไม่สวยหรูเลย 
และเมื่อนายจ้างสำรวจงานชิ้นนี้ของช่างผู้นี้ 
นายจ้างก็ได้ยื่นกุญแจให้แล้วบอกกับช่างไม้ว่า
“นี่คือบ้านของคุณ ……. 
ผมขอมอบให้คุณเป็นของขวัญ” 

เมื่อช่างไม้ได้ยินเช่นนั้น
ถึงกับตกใจและอุทานกับตัวเองว่า น่าละอายจริงๆ 
ถ้าเขารู้สักนิดว่ากำลังสร้างบ้านของตัวเองอยู่ 
เขาก็คงตั้งใจสร้างให้ดีกว่านี้ 

เช่นเดียวกับพวกเราที่กำลังสร้างชีวิตของตัวเราเองด้วยการสั่งสมสิ่งต่างๆวันละเล็กวันละน้อย
และบ่อยครั้งที่เราไม่ได้ใช้ความพยายามอย่างที่สุดในการสรรสร้างชีวิตของตนเอง

และเมื่อวันๆ หนึ่งมาถึงเราก็จะตระหนักว่าเราต้องใช้ชีวิตอยู่กับ
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเป็นผู้สร้างขึ้นมาทั้งหมด

และเมื่อถึงวันนั้นเรามักจะพูดเสมอว่าถ้าเราสามารถกลับไปได้

เราจะทำทุกอย่างให้ดีขึ้น
แต่ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ ….. 
เพราะพวกเราทุกคนก็คือช่างไม้ 

ในทุกๆวัน พวกเรากำลังตอกตะปู, ปูกระดาน 
หรือแม้แตกำลังเลือกกำแพงให้กับชีวิตตัวเอง
ดังคำพูดที่ว่า 
“ชีวิตก็คือสิ่งที่เราสร้างด้วยตัวเราเอง” 
ทัศนคติ และ ทางเลือกต่างที่พวกเราได้เลือกกันในวันนี้ 
ก็เสมือนกับการสร้าง”บ้าน” 
(ชีวิต) ที่เราจะต้องอยู่กับมันให้กับตัวเอง ……. 
ดังนั้นจงสร้างบ้านด้วยความฉลาด 

จงจำไว้ว่า 
“จงทำงานเหมือนกับว่าเราไม่ต้องการเงินทอง 
จงรักราวกับว่าเราไม่เคยเจ็บ 
จงเต้น(ร่าเริง)ราวกับว่าไม่มีใครจ้องมองอยู่”