หญิงสาวนางหนึ่ง หลังจากแต่งงานไปแล้ว ยามที่เธอพบเห็นใครมีบ้านหลังใหญ่โต มีรถหรูๆขับ เธอมักจะโทษกล่าวและเสียใจที่ตนเองช่างไม่มีวาสนาเทียบใครเขาได้
ในวันหยุดครั้งหนึ่ง เธอกลับไปเยี่ยมแม่ที่บ้าน เธอระบายความขุ่นเคืองที่อัดอั้นอยู่ในใจให้แม่ฟัง แม่ของเธอได้แต่รับฟังและก็ยิ้มไม่พูดอะไร! Read More
ถนนบำรุงเมืองทางทิศตะวันตก เมื่อตัดข้ามคลองโอ่งอ่างตรงบริเวณที่เรียกว่า ประตูผี ในต้นสมัยรัชกาลที่ 5 มีสะพานเก่าซึ่งใช้โครงเหล็กรองรับพื้นที่ชักเลื่อนออกจากกันได้ตามแบบสะพานรุ่นเก่าที่ยังคำนึงถึงมาตรการป้องกันพระนครโดยอาศัยคูเมือง เป็นสะพานสำคัญที่ราษฎรใช้เข้าออกกันอยู่เสมอ โดยเฉพาะการนำศพออกไปฝังหรือเผานอกพระนครตามกฎหมายประเพณียุคนั้นที่ว่าหากมีผู้ตายลงต้องนำศพออกไปปลงนอกพระนคร สะพานเดิมจึงอยู่ตรงประตูซึ่งราษฎรเรียกติดปากกันมาแต่ในรัชกาลที่ ๑ ว่า ‘ประตูผี’ เพราะเป็นประตูหามผีออกไปป่าช้านอกพระนคร ทว่าชื่อเป็นทางการนั้นชื่อว่า “ประตูสำราญราษฎร์”
ฟร็องซัว ดูว์วาลีเย (François Duvalier, 14 เมษายน พ.ศ. 2450 – 21 เมษายน พ.ศ. 2514) อดีตประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐเฮติ เจ้าของฉายา “ปาปาด็อก” (Papa Doc) เกิดเมื่อวันที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2450 (ค.ศ. 1907) ที่สาธารณรัฐเฮติ เมื่อโตเป็นหนุ่ม เขาเลือกศึกษาวิชาการแพทย์ ต่อมาได้เปลี่ยนใจลงเล่นการเมือง โดยมีอุดมการณ์อย่างหนักแน่นที่จะเป็นปากเป็นเสียงแก่ประชาชนผิวสีที่ยากไร้และด้อยโอกาสที่มีเป็นจำนวนมากในเฮติ และเพื่อการสนับสนุนและพัฒนาระบอบประชาธิปไตย เขาจึงเป็นที่ชื่นชอบของประชาชน จนเมื่อเขาลงเลือกตั้งในปี พ.ศ. 2500 (ค.ศ. 1957) เขาจึงได้ชัยชนะในการเลือกตั้ง ได้รับตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีแห่งเฮติ Read More
เศรษฐีคนหนึ่งชอบใจลูกสาวชาวนายากไร้ผู้หนึ่ง เขาเชิญชาวนากับลูกสาวไปที่สวนในคฤหาสน์ของเขา เป็นสวนกรวดกว้างใหญ่ที่มีแต่กรวดสีดำกับสีขาว เศรษฐีบอกชาวนาว่า “ท่านเป็นหนี้สินข้าจำนวนหนึ่ง แต่หากท่านยกลูกสาวให้ข้า จะยกเลิกหนี้สินทั้งหมดให้”
ชาวนาไม่ตกลง Read More
ศาสดาแห่งลัทธิเต๋าชื่อ เล่าจื๊อ มีชีวิตร่วมสมัยขงจื๊อ 2,600 ปีที่แล้ว เคยดูแลห้องสมุดเมืองลั่วหยาง เมืองหลวงของราชวงศ์โจว
คำสอนเลื่องชื่อ…อยู่ในหนังสือชื่อ วิถีทาง หรือวิถีแห่งเต๋า
การปกครอง…เล่าจื๊อวางหลักไว้ว่า
การปกครองชาติใหญ่เหมือนการต้มปลาตัวเล็ก ไม่ควรคนบ่อย เพราะปลาจะแหลก
การปกครองที่ดีที่สุด ประชาชนไม่รู้ว่าถูกปกครอง
การปกครองรองลงมา คือการปกครองที่ประชาชนสรรเสริญ
การปกครองลำดับที่สาม คือการปกครองที่ประชาชนหวาดกลัว
การปกครองที่แย่ที่สุด คือการปกครองที่ประชาชนรังเกียจ
เทศกาลไหว้ขนมบัวลอย หรือ เทศกาลตังโจ่ย คือ วันเปลี่ยนเทศกาลเป็นฤดูหนาว มีลักษณะเป็นวันที่พระอาทิตย์จะส่องแสงสั้นที่สุดหรือวันที่เป็นจุดสูงสุดในฤดูหนาว โดยเทศกาลไหว้ขนมบัวลอย ถือเป็นเทศกาลสุดท้ายของชาวไทยเชื้อสายจีนในรอบหนึ่งปีปฏิทิน ซึ่งในเทศกาลนี้จะมีการทำขนมบัวลอยหรือ ขนมอี๋ มาไหว้ฟ้าดิน ปึ๋งเถ่ากง ตี่จู๋เอี๊ย (เจ้าที่) เพื่อขอบคุณที่ได้ช่วยให้การดำรงชีวิตของสมาชิกทุกคนในครอบครัวสามารถดำรงมาได้อย่างราบรื่นตลอดปีที่ผ่านมา และเพื่อขอพรให้ช่วยคุ้มครองคนในครอบครัวด้วย
ในช่วงสมัยรัชกาลที่ 1 ถึงรัชกาลที่ 3 ประชากรในพระนครเพิ่มมากขึ้น ในขณะที่ขอบเขตของเมืองยังคงอยู่เพียงคลองรอบกรุง ดังนั้นเมื่อพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 4 เสด็จขึ้นครองราชย์ จึงโปรดให้ขุดคลองขนานกับกำแพงเมืองเดิม จากวัดเทวราชกุญชรไปออกแม่น้ำเจ้าพระยา ณ วัดแก้วฟ้าล่าง เป็นการขยายเขตพื้นที่พระนครออกไป เพื่อรองรับจำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้นและเป็นปราการป้องกันพระนครชั้นนอกอีกชั้นหนึ่ง
เราส่วนมากก็คงเคยเรียนมาแต่เด็กๆ หรือไม่ก็เคยผ่านตา เคยใช้ และรู้ว่า เจ้าตัว № นั้นใช้แทนคำว่า number หรือ”หมายเลข”ในภาษาไทยใช่ไหมครับ… แล้วมีใครสงสัยไหมครับว่า № มันมีตัว N กับตัว o (บ้างก็ขีดเส้นใต้ บ้างก็จุดเอาเฉยๆ) แต่ในคำว่า number ไม่เห็นมีตัว o ซักตัว!
(ซ้าย) กบตัวเดียวบนหน้ากลองทองมโหระทึก พบที่ ต. ท่าเรือ อ. เมือง จ. นครศรีธรรมราช (กลาง) กบซ้อนกัน 2 ตัว บนหน้ากลองทองมโหระทึก จากอุษาคเนย์ (ปัจจุบันจัดแสดงอยู่ที่ The Shanghai Museum ป้ายจัดแสดงระบุว่าสร้างขึ้นเมื่อราว พ.ศ. 1000) (ขวา) กบซ้อนกัน 3 ตัว บนหน้ากลองทองมโหระทึก
เมื่อฝนแล้ง น้ำแห้งขอดหาย บรรพชนคนอุษาคเนย์ดึกดำบรรพ์ 3,000 ปีมาแล้ว มีพิธีขอฝนจากสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ ครึ่งน้ำครึ่งบก เช่น คันคาก หรือคางคก และกบ
[คันคาก เป็นคำลาวสองฝั่งโขง ตรงกับคางคกของไทย ลุ่มน้ำเจ้าพระยา ภาคกลาง]
เพราะสัตว์พวกนี้มักปรากฏตัวและส่งเสียงดังเมื่อฝนตกน้ำนองทั่วไป ให้ความเจริญงอกงามอุดมสมบูรณ์แก่ผู้คนทุกชนเผ่าที่มีหลักแหล่งอยู่เขตมรสุม แล้วทำนาทำไร่โดยอาศัยน้ำฝนจากธรรมชาติเท่านั้น เรียกนาทางฟ้า เพราะยังล้าหลังทางเทคโนโลยี
คนดั้งเดิมลุ่มน้ำโขง จึงผูกนิทานพญาคันคาก เพื่อเพิ่มพลังให้ชุมชนร่วมกันต่อสู้แก้ไขความแห้งแล้ง
ซึ่งเป็นวรรณกรรมคำบอกเล่าคลาสสิคสุดยอดที่สุดของตระกูลไทย-ลาว (แต่ไม่ได้รับยกย่องจากระบบการศึกษาไทย) จะสรุปย่อที่สุดมาไว้ดังนี้
