วันที่ 24 เมษายน ปี ค.ศ. 1967 เป็นอีกวันหนึ่งที่ต้องจารึกในประวัติศาสตร์โลก เมื่อยานอวกาศของสหภาพโซเวียตนามว่า “โซยุซ 1 (Soyuz 1)” ได้สูญเสียการควบคุมและร่วงลงจากชั้นวงโคจรลงมาสู่พื้นโลกพร้อมกับ “Vladimir Komarov” มนุษย์อวกาศของสหภาพโซเวียต อุบัติเหตุนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร
ตำบลตะลุมพุก ห่างจากที่ว่าการอำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช ประมาณ 18 กิโลเมตร มีพื้นที่ทั้งหมด 29.14 ตารางกิโลเมตร หรือ 10,212.50 ไร่ ลักษณะภูมิประเทศโดยทั่วไป เป็นที่ราบชายฝั่งทะเล สูงจากระดับน้ำทะเลปานกลาง ประมาณ 1-5 เมตร สภาพพื้นที่ส่วนใหญ่ ใช้ประโยชน์ในการปลูกมะพร้าว และเลี้ยงกุ้งกุลาดำ ตำบลแหลมตะลุมพุก อันเป็นแหลม ที่ยื่นออกไปในทะเลอย่างโดดเดี่ยว ปราศจากภูเขาบัง
ที่พึ่งทางการแพทย์เพียงหนึ่งเดียวของชาวบ้านไกลปืนเที่ยงในไซบีเรีย
คนป่วยและคนเจ็บต่างตั้งตาคอยรถไฟขบวนนี้ ที่หมู่บ้านฮานีซึ่งมีลูกบ้าน 742 คน ตั้งอยู่ระหว่างหมู่ยอดเขาห่มหิมะของเทือกเขาสตาโนวอย ผู้ป่วยพากันออกจากอาคารคอนกรีตมาออกันอยู่ตามรางรถไฟเพื่อรอรับการรักษาพยาบาล ชายคนหนึ่งเมาตกบันไดข้อเท้าหักทั้งสองข้าง ส่วนครูของโรงเรียนเพียงแห่งเดียวในเมืองก็พาลูกสาววัย 14 ปีมาตรวจร่างกายหลังจากป่วยเป็นไส้ติ่งอักเสบเมื่อเดือนก่อน และโชคดีที่ถูกส่งตัวขึ้นรถไฟไปรับการผ่าตัดที่เมืองชาราซึ่งอยู่ห่างออกไปถึงสามชั่วโมง
โรงเรียนของเรามีเด็กนักเรียนที่มาจากหลายหมู่บ้าน ฐานะของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป ในสมัยนั้น เศรษฐกิจไม่สู้จะดี เด็กนักเรียนทุกคนจึงต้องหิ้วปิ่นโตมากินที่โรงเรียนทุกวัน เพื่อนที่นั่งเรียนติดกับผมก็เหมือนกัน กับข้าวที่เขาเอามาเป็นกากเต้าหู้ทุกวันเลย แต่ของผมหากไม่ใช่แฮมก็เป็นไข่เจียว ปิ่นโตของเราสองคนจึงต่างกันราวฟ้ากับดิน
ทุกครั้งที่เพื่อนคนนี้จะกินข้าวกลางวัน เขาก็จะหยิบเศษผมที่อยู่ในปิ่นโตออกก่อนทุกครั้ง จากนั้นเขาก็กินอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่พวกเราที่เห็นกลับรู้สึกพะอืดพะอมแทน
ตอนที่ฉันกำลังจะเข้านอนก็ปาเข้าไป 5 ทุ่มแล้ว นอกหน้าต่างยังคงมีหิมะลงปรอยๆอย่างต่อเนื่อง
ฉันขดตัวอยู่ในผ้าห่ม เอื้อมมือไปหยิบนาฬิกาปลุกบนหัวเตียงมาดู
“ตายแล้ว ถ่านหมดเหรอเนี่ย!”
ฉันไม่ได้ซื้อถ่านมาสำรองด้วยสิ อากาศหนาวขนาดนี้ ฉันไม่ออกไปซื้อให้หนาวหรอก!
เพื่อความสะดวกสำหรับผู้ที่ต้องการอ่านผ่านสมาร์ทโฟนและแท็บเล็ต ทางเวบ 3thai.com จึงได้เพิ่มการรองรับการอ่านด้วยสมาร์ทโฟน และแท็บเล็ต เพื่อให้อ่านได้ง่ายและสะดวกขึ้นกว่าเดิม
พระองค์เจ้าหญิงผ่องประไพ พระราชธิดาพระองค์แรกในล้นเกล้ารัชกาลที่ ๕ พระราชธิดาผู้อาภัพที่สุดในพระบรมวงศานุวงศ์
พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าผ่องประสูติเมื่อวันที่ 19 ธันวาคม 2410 มีพระชนม์ยืนยาวมาจนถึงรัชกาลที่ 8 สิ้นพระชนม์เมื่อ 11 มีนาคม 2485 พระชันษา 75 ปี ภายในพระบรมมหาราชวัง
เขาเกิดมาพร้อมกับโรคกล้ามเนื้อลีบจากไขประสาทเสื่อม (ALS, Amyotrophic lateral sclerosis)
แต่เขามีสติปัญญาดีกว่าคนรุ่นเดียวกัน เขาเป็นลูกคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว (Single mom)
คุณแม่ของเขาคือคุณเหอเหม่ยจินเลี้ยงดูเขาเพียงลำพังตั้งแต่เล็กจนโต เพราะเขาเป็นโรคกล้ามเนื้อลีบฯ จึงทำให้การเคลื่อนไหวร่างกายไม่สะดวก
คุณแม่ของเขาลาออกจากการเป็นผู้จัดการบริษัทประกันภัย ออกมาเปิดบริษัทของตัวเองเพื่อเลี้ยงดูลูก ต่อมาบริษัทของคุณเหอก็ปิดตัวลง แม่ลูกจึงเก็บผักที่แม่ค้าไม่เอาแล้วในตลาดและเลือกซื้อผลิตภัณฑ์ที่ใกล้หมดอายุในซุปเปอร์มาร์เก็ตมาประทังชีวิต
ทุกครั้งที่เขาเห็นสกู๊ปชีวิตในทีวี เขาจึงมักจะเอ่ยอยู่เสมอว่า “อันนี้มันน่าสงสารแล้วเหรอ!”
จักรพรรดิชิงเหรินจง หรือจักรพรรดิเจียชิ่ง (Jiaqing Emperor ค.ศ.1760 – 1820) รัชกาลที่เจ็ดแห่งต้าชิง พระนามเดิม อ้ายซินเจว๋หลัวหยงเหยี่ยน พระองค์ทรงเป็นโอรสองค์ที่ 15 ของจักรพรรดิเฉียนหลง ที่ประสูติจากพระสนมแซ่เว่ย ซึ่งเป็นชาวฮั่นที่มาจากกองธงฮั่น
ดูจากพระชาติกำเนิดของพระองค์ซึ่งไม่ใช่ลูกคนโต แถมยังมีเลือดชาวฮั่น ทำให้เห็นว่า โอกาสที่หยงเหยี่ยนจะได้เป็นรัชทายาทนั้นน้อยแสนน้อย แต่ทว่า เฉียนหลงก็ทรงตัดสินพระทัยเลือกเขาเป็นรัชทายาท
